Antoni Bogucki (1923–1991)

Nauka i edukacja

Antoni Bogucki, który przyszedł na świat 1 lipca 1923 roku w Inowrocławiu, to postać znacząca w polskiej historii nauki oraz polityki. Jako inżynier elektryk oraz nauczyciel akademicki, Bogucki odegrał ważną rolę w kształceniu przyszłych pokoleń specjalistów w tej dziedzinie.

Jego wkład w rozwój polskiej nauki inżynieryjnej był niezaprzeczalny, a umiejętności przekładały się na jego działalność w środowisku akademickim. Poza osiągnięciami w edukacji, Bogucki zasiadał również w polskim parlamencie, gdzie pełnił funkcję posła na Sejm PRL V kadencji, co świadczy o jego zaangażowaniu w sprawy publiczne.

Obok kariery zawodowej, Antoni Bogucki zmarł 15 maja 1991 roku w Gliwicach, pozostawiając po sobie ważne dziedzictwo, które wpłynęło na wiele osób w Polsce.

Życiorys

Antoni Bogucki, wybitny polski inżynier i profesor, miał swoje pierwsze kroki edukacyjne w Gimnazjum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. W wyniku działań wojennych, w październiku 1939 roku, został przymusowo wywieziony do Niemiec, gdzie pracował jako elektryk w firmie Siemens. Po zakończeniu II wojny światowej udało mu się zdać egzamin dojrzałości w 1946 roku i rozpoczął studia inżynierskie na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej. Ukończył je w 1951 roku, zdobywając tytuł inżyniera elektryka. W 1956 roku Bogucki wzbogacił swoje wykształcenie o studia aspiranckie dotyczące gospodarki energetycznej.

Jego kariera naukowa związana była ściśle z macierzystą uczelnią. Stopniowo uzyskiwał kolejne tytuły naukowe, zaczynając od doktora nauk technicznych w 1960 roku, poprzez doktora habilitowanego w 1970 roku, aż po tytuł profesora zwyczajnego w 1977 roku. W latach 1971–1991 zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Elektroenergetyki i Sterowania Układów na Politechnice Śląskiej, a także pełnił obowiązki prodziekana ds. nauki Wydziału Elektrycznego w latach 1967-1972 i prorektora ds. nauki w latach 1969–1972. W latach 1971–1977 był profesorem nadzwyczajnym.

Antoni Bogucki podczas swojej kariery uzyskał również władzę akademicką, zostając doktorem honoris causa Nowosybirskiego Instytutu Elektrotechnicznego w 1977 roku oraz Mariupolskiego Instytutu Metalurgicznego w 1990 roku. Był aktywnym członkiem Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk oraz pełnił funkcję dyrektora energetyki II stopnia. Jako autor, napisał około 100 prac, które opublikowane zostały w czasopismach krajowych oraz zagranicznych.

W 1969 roku Bogucki zyskał mandat posła na Sejm PRL z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, reprezentując okręg Gliwice. W czasie swojej kadencji zasiadał w Komisji Oświaty i Nauki oraz w Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów.

Po śmierci, 18 maja 1991 roku, został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Gliwicach.

Odznaczenia

Antoni Bogucki, znany ze swojego wkładu w edukację oraz rozwój energetyki, otrzymał wiele ważnych odznaczeń przez swoją karierę zawodową. Poniżej przedstawiamy listę zaszczytów, które zostały mu przyznane:

  • Order Sztandaru Pracy II klasy,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Srebrny Krzyż Zasługi,
  • Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”,
  • Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Energetyk PRL”,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej,
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej,
  • Medale 40-lecia, 25-lecia i 15-lecia Politechniki Śląskiej,
  • Odznaka „Zasłużony dla Politechniki Śląskiej”,
  • Odznaka „Zasłużony Popularyzator Wiedzy” TWP.

Oceń: Antoni Bogucki (1923–1991)

★★★★★
Średnia ocena:4.92 Liczba ocen:21