Zbigniew Droszcz


Zbigniew Droszcz, urodzony 9 lutego 1930 roku w Inowrocławiu, był znakomitym dyrygentem, który zapisał się w historii polskiej muzyki operowej. Jego kariera artystyczna, bogata i różnorodna, obejmowała współpracę z prestiżowymi teatrami operowymi w Wrocławiu, Bydgoszczy oraz Gdańsku.

Jego wkład w rozwój sztuki operowej w Polsce był nieoceniony, a liczne występy na scenach krajowych i zagranicznych przyniosły mu uznanie i szacunek wśród artystów oraz melomanów. Droszcz zmarł 28 maja 1997 roku w Gdańsku, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo muzyczne i inspirację dla przyszłych pokoleń.

Życiorys

Urodziny Zbigniewa Droszcza miały miejsce 9 lutego 1930 roku w Inowrocławiu. Jego edukacja muzyczna rozpoczęła się w Podstawowej Szkole Muzycznej w Inowrocławiu, a później kontynuował naukę w Średniej Szkole Muzycznej w Bydgoszczy, gdzie zdobył umiejętności w grze na fortepianie. Po zakończeniu szkoły średniej uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Inowrocławiu, gdzie miał okazję poznać przyszłego kardynała Józefa Glempa. W latach 1954–1959 Droszcz kontynuował swoje studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu, kończąc je z tytułem magistra sztuki w dziedzinie dyrygentury pod okiem prof. Bohdana Wodiczki. Początkowo zatrudniony w latach 1960–1965 w Operze Wrocławskiej, piastował funkcje korepetytora oraz dyrygenta. Po przeprowadzce do Bydgoszczy, związał się z lokalną Operą i Operetką, gdzie pełnił obowiązki dyrygenta w latach 1965-1972. Droszcz był także dyrygentem bydgoskiego chóru męskiego „Hasło” w tym samym okresie. W jego karierze dyrygenckiej można znaleźć około 60 tytułów oper, operetek oraz baletów, co odzwierciedla jego talent oraz umiejętności w prowadzeniu spektakli baletowych. Regularnie zapraszano go na koncerty symfoniczne do renomowanych filharmonii, takich jak Bydgoszcz, Wrocław, czy Gdańsk. Pracując dla bydgoskiej Opery (pod dyrekcją Zdzisława Wendyńskiego i Włodzimierza Ormickiego), zrealizował około 10 premier, które cieszyły się wyróżniającymi się recenzjami w prasie muzycznej. Wśród jego osiągnięć można wymienić balety takie jak „Pan Twardowski” L. Różyckiego (1966) czy opery „Straszny dwór” S. Moniuszki (1969) oraz inne znane tytuły. Ponadto, znając biegle języki francuski i angielski, Droszcz pełnił rolę tłumacza podczas występów zagranicznych artystów na bydgoskiej scenie. Jego umiejętności nie ograniczały się jedynie do dyrygowania, ponieważ także komponował utwory, zwłaszcza dla chóru „Hasło”, który odniósł sukcesy podczas krajowych i zagranicznych konkursów. Brał też aktywny udział w koncertach organizowanych w Filharmonii Pomorskiej. W latach 1972-1974, po odejściu z bydgoskiej opery, sprawował funkcję dyrygenta w Państwowej Operze oraz Filharmonii Bałtyckiej pod dyrekcją Zbigniewa Chwedczuka. Jego działalność obejmowała również pracę pedagogiczną w szkołach muzycznych, np. w Elblągu. W latach 1983–1990 pełnił rolę kierownika muzycznego oraz dyrygenta zespołu Marynarki Wojennej w Gdyni „Dalmor”. Poza działalnością muzyczną, pisał także wiersze, w tym o urokach gdańskiej Starówki. Zmarł 28 maja 1997 roku w Gdańsku.

Rodzina

Zbigniew Droszcz był żonaty z Niną Górzyńską-Droszcz, znaną tancerką oraz solistką bydgoskiego baletu.


Oceń: Zbigniew Droszcz

Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:21