Witold Krzymiński

---

Życiorys

Witold Krzymiński przyszedł na świat w rodzinie dr. Józefa, który był prezydentem Inowrocławia w latach 1918 – 1928, oraz Anny z Kempińskich. Uzyskał wykształcenie w Królewskim Gimnazjum w Inowrocławiu, co stanowiło fundament jego późniejszej kariery.

Był aktywnie zaangażowany w wydarzenia historyczne, biorąc udział w powstaniu wielkopolskim, akcji plebiscytowej na Śląsku oraz wojnie z 1920 roku. Po zakończeniu działań wojennych, od 1923 roku, pozostawał w rezerwie.

W okresie międzywojennym kontynuował naukę i z powodzeniem ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim, a także Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 7 w 1932 roku. W 1934 roku awansował na rangę podporucznika rezerwy w 55 pułku piechoty, co miało miejsce z datą 1 września 1932 roku, będąc 210 na liście w korpusie oficerów rezerwy piechoty podlegającym PKU Poznań Miasto.

Po zakończeniu studiów podjął pracę jako sędzia, zaczynając w Gnieźnie, następnie w Poznaniu jako sędzia Sądu Apelacyjnego, a ostatecznie służył jako sędzia w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego. W dniu 20 września 1930 roku objął stanowisko przewodniczącego Okręgowej Komisji Wyborczej Okręgu nr 25.

W czasie kampanii wrześniowej, Witold opuścił Warszawę z innymi wyższymi urzędnikami państwowymi. Nie udało mu się jednak przekroczyć granicy, w związku z czym przyłączył się do jednego z oddziałów Wojska Polskiego. Ostatecznie, po pewnym czasie, został wzięty do niewoli przez wojska radzieckie.

Na podstawie dokumentów z 1 stycznia 1941 roku, Krzymiński znajdował się w grupie jeńców przetrzymywanych w obozie w Starobielsku, którzy zostały przekazane do Kozielska. Stan z dnia 20 listopada 1939 roku potwierdza, że był jeńcem o obozu w Kozielsku. W kontekście wydarzeń z 11 na 12 kwietnia 1940 roku, został przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD, co dokumentuje lista wywózkowa 022/1.

Niestety, Witold Krzymiński padł ofiarą zbrodni NKWD, będąc zamordowanym pomiędzy 13 a 14 kwietnia 1940 w lesie katyńskim. Jego szczątki zostały zidentyfikowane podczas ekshumacji, która miała miejsce w 1943 roku przez Niemców, z zapisami dokonanymi w dzienniku ekshumacji z 7 maja 1943 roku pod numerem 1392.

Przy zwłokach Krzymińskiego znaleziono wiele cennych przedmiotów, w tym książeczkę oficerską, modlitewnik, kartę pocztową, list, różaniec oraz cygarniczkę z napisem „Kozielsk, 20.11.1939″ oraz zaświadczenia szczepień, które również potwierdzają jego obecność w Kozielsku.

Witold Krzymiński figuruje na liście AM-204-1392 oraz na liście Komisji Technicznej PCK z numerem GARF-47-01392. Jego nazwisko zostało umieszczone na liście ofiar, opublikowanej w Gońcu Krakowskim numer 115 oraz w Nowym Kurierze Warszawskim numer 126 z roku 1943.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło dokonał pośmiertnego mianowania Witolda Krzymińskiego na stopień porucznika. Uroczystość ta miała miejsce w czasie obchodów „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, a formalne ogłoszenie awansu miało miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie.

Imię Krzymińskiego znalazło się na tablicy upamiętniającej w I Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, gdzie figuruje w gronie innych absolwentów, którzy byli ofiarami zbrodni katyńskiej.

Oprócz tego, jego nazwisko zostało również umieszczone na tablicy znajdującej się w kościele garnizonowym w Inowrocławiu.

Odznaczenia

Witold Krzymiński był osobą, która zdobyła szereg ważnych odznaczeń w trakcie swojego życia oraz pośmiertnie.

• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Medal za Długoletnią Służbę w dwóch wersjach: brązowym (1938), a także srebrnym (1939),
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – przyznany pośmiertnie dnia 1 stycznia 1986 roku.

---

Oceń: Witold Krzymiński

---