Bronisław Przygodziński

Wojsko i służby mundurowe

Bronisław Franciszek Przygodziński, urodzony 3 października 1898 roku w Inowrocławiu, to postać, która na zawsze wpisała się w karty polskiej historii.

Jako kapitan artylerii Wojska Polskiego, był osobą odznaczoną Krzyżem Walecznych, co świadczy o jego odwadze i determinacji w obronie ojczyzny.

Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie 13 kwietnia 1940 roku w Katyniu, gdzie stał się jedną z wielu ofiar zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Bronisław Przygodziński, syn Jana i Stanisławy ze Słowińskich, był studenckim uczestnikiem Uniwersytetu Poznańskiego, gdzie ukończył swoje wykształcenie. Jego wojskowa kariera rozpoczęła się podczas I wojny światowej, w czasie której walczył w armii cesarstwa niemieckiego. Po zakończeniu wojny w 1919 roku, związał się z Wojskiem Polskim.

W 1921 roku zrealizował regularne szkolenie w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii, a z dniem 1 września tego samego roku otrzymał stopień podporucznika artylerii, z datą starszeństwa ustaloną na 1 czerwca 1919 roku. Piastował wtedy stanowisko w 14 dywizjonie artylerii ciężkiej.

W 1922 roku służył jako oficer 7 pułku artylerii ciężkiej, a już rok później, osiągnął stopień porucznika z datą starszeństwa na 1 lipca 1920, uzyskując jednocześnie drugą lokatę. W 1924 znalazł się poza służbą wojskową, pozostając jednak w rezerwie 7 pułku artylerii ciężkiej jako były oficer zawodowy.

Na początku 1934 roku podlegał pod PKU Poznań Miasto, a w 1939 awansował do stopnia kapitana, również ze starszeństwem z dnia 19 marca. W tym czasie był oficerem rezerwy zawisł 17 pułku artylerii lekkiej.

W wyniku agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 roku, Przygodziński został wzięty do niewoli przez wojska sowieckie. Zgodnie z danymi z kwietnia 1940 roku, znajdował się w obozie w Kozielsku. Został przekazany 11 kwietnia 1940 roku do naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD, gdzie figurował na liście wywózkowej 025/1. Niestety, został zamordowany 13 kwietnia 1940 roku w lesie katyńskim.

Po wojnie, w 1943 roku, Przygodziński został zidentyfikowany przez Niemców podczas ekshumacji. Jego wpis znalazł się w księdze czynności, datowanej na 28.04.1943 roku, a jego imię figuruje na liście AM-183-664. Przy znalezionych szczątkach w mundurze odkryto trzy pocztówki adresowane przez E. Przygodzińską, trzy listy oraz jedną fotografię.

O Bronisławie Przygodzińskim wspominał wójt gminy Kuślin, Stefan Frąckowiak, w liście do rodziny, co świadczy o jego pamięci wśród bliskich oraz społeczności.

W Archiwum Robla zachował się kalendarzyk, znaleziony przy ciele kapitana Józefa Trepiaka, w którym Przygodziński został odnotowany pod datą 11 kwietnia 1940 roku jako jeden z oficerów wywiezionych z obozu (pakiet 0867-06).

Postać Bronisława Przygodzińskiego figuruje również na liście ofiar, która została ogłoszona w Gońcu Krakowskim nr 97, a także w Nowym Kurierze Warszawskim nr 110 i Gazecie Lwowskiej, co dowodzi jego tragicznego losu w obliczu historycznych wydarzeń.

Życie prywatne

Bronisław Przygodziński był przemysłowcem, którego życie prywatne związane było z Poznaniem, gdzie mieszkał przy ul. Półwiejskiej 19. W życiu osobistym był żonaty, co znajduje odzwierciedlenie w jego stabilnej sytuacji rodzinnej.

W sferze zawodowej, prowadził firmę rymarsko-siodlarską pod nazwą Zakłady Przemysłowe Bronisław Przygodziński i Ska, która mieściła się przy Al. Marszałka Piłsudskiego w Poznaniu. Dodatkowo, był wspólnikiem w hurtowni tekstylno-gumowej o nazwie Ha Te Ge, którą dzielił z Wacławem Scheitzem. Ta spółka jawna rozpoczęła swoją działalność 15 lutego 1931 roku, wpisując się w historię lokalnego przemysłu.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło pośmiertnie mianował go na stopień majora. Uroczysty awans został ogłoszony 9 listopada 2007 podczas ceremonii „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” w Warszawie.

W hołdzie dla jego pamięci, Dąb Pamięci został zasadzone przez Szkołę Podstawową nr 11 im. Stefana Batorego w Inowrocławiu. Certyfikat potwierdzający ten akt nosi numer 1494/1771/WE/2009.

Ordery i Odznaczenia

Bronisław Przygodziński, znany ze swojej odważnej postawy, został uhonorowany w następujący sposób:

  • Krzyż Walecznych,
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – otrzymany pośmiertnie 1 stycznia 1986,
  • W dniu 4 kwietnia 1938 roku Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia.

Przypisy

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 10.10.2024 r.]
  2. Bohaterowie – Strona 409 – Katyń… ocalić od zapomnienia [online] [dostęp 16.11.2019 r.]
  3. Lista starszeństwa oficerów zawodowych, Warszawa 1922, s. 216.
  4. Kurier Poznański (nr 438, R. 32, wydanie P), Poznań, 25.09.1937 r., s. 14.
  5. Ogłoszenia Sądowe Zawierające Obwieszczenia Sądów Województwa Poznańskiego (R. 7, nr 16), Poznań, 15.08.1931 r., s. 5.
  6. Dziennik Personalny (R.2, nr 38), Warszawa, 08.10.1921 r., s. 1402.
  7. ZdzisławZ. Kościański ZdzisławZ., Nowotomyślanie, ofiary zbrodni katyńskiej, „Przegląd Nowotomyski” (nr 4, 2007), Nowy Tomyśl 2007, s. 6.
  8. „Gazeta Lwowska” (nr 110, R 3), Lwów, 12.05.1943 r., s. 2.
  9. Rocznik Oficerski, Warszawa 1923, s. 791, 828.
  10. Rocznik Oficerski, Warszawa 1924, s. 711, 782.
  11. Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 199.
  12. Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 183.
  13. The Katyn Forest Massacre, Washington 1952, s. 139.
  14. a b c d e УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 618.
  15. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 05.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
  16. a b c Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 504.
  17. JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 197.
  18. „Kurier Poznański” (nr 438, R. 32, wydanie P), Poznań, 25.09.1937 r., s. 14.
  19. Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 16.11.2019 r.]
  20. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 10.10.2024 r.]

Oceń: Bronisław Przygodziński

★★★★★
Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:19