Hans Jeschonnek

---

Życiorys

Hans Jeschonnek urodził się w Inowrocławiu, wówczas częścią Cesarstwa Niemieckiego, jako syn nauczyciela. W swoim młodzieńczym życiu uczęszczał do szkoły kadetów. Po rozpoczęciu pierwszej wojny światowej, mając niespełna 16 lat, złożył 10 sierpnia 1914 roku przysięgę i rozpoczął służbę wojskową w niemieckim 50. pułku piechoty, awansując na stopień chorążego. Już w wrześniu 1914 roku uzyskał pierwszy stopień oficerski.

Od 6 maja 1915 roku dowodził kompanią 50. pułku, a w trakcie tej służby, 6 października 1915, został lekko ranny. W 1916 roku służył jako oficer w kompanii karabinów maszynowych, a później, od listopada tegoż roku, znów pełnił funkcję dowódcy kompanii. W lipcu 1917 roku postanowił zgłosić się do lotnictwa, gdzie przeszedł szkolenie na pilota myśliwskiego. 13 kwietnia 1918 roku rozpoczął pełnienie służby w Eskadrze Myśliwskiej Jasta 40, gdzie latanie zakończył wraz z końcem wojny, bez większych osiągnięć.

Po wojnie, zdecydował się pozostać w armii. Od 24 grudnia 1918 do 26 stycznia 1920 służył w 129. eskadrze ochrony granic na Górnym Śląsku. Krótko, od maja 1920 roku, spędził czas w kawalerii. W roku 1922 zajął się pracą w Ministerstwie Wojskowym (RWM), m.in. w inspektoracie do spraw uzbrojenia, gdzie wziął udział w przygotowaniach do utworzenia zakazanego przez Traktat Wersalski lotnictwa wojskowego. Zdecydował się wstąpić do nowo powstającej Luftwaffe.

W 1933 roku został mianowany adiutantem sekretarza stanu w Ministerstwie Lotnictwa (RLM), a od października 1934 do marca 1935 pełnił funkcję adiutanta generała Erharda Milcha. W latach 1934–1935 Jeschonnek uzupełnił swoje szkolenie lotnicze, a następnie do 1937 roku dowodził jednostką szkolną lotnictwa niemieckiego w Greifswaldzie. 1 października 1937 roku objął stanowisko szefa I Oddziału Operacyjnego Sztabu Generalnego Luftwaffe, który od 1 lutego 1938 roku przekształcono w Sztab Operacyjny.

Od 1 lutego 1939 roku aż do tragicznej śmierci w 1943 roku, Jeschonnek był szefem Sztabu Generalnego Luftwaffe, pełniąc tę funkcję podczas drugiej wojny światowej. Mimo początkowych sukcesów niemieckiego lotnictwa w walce na froncie, szczególnie w Polsce i Francji, w miarę niepowodzeń w bitwie o Anglię i na Morzu Śródziemnym, a także problemów z pokonaniem lotnictwa radzieckiego, jego pozycja zaczęła słabnąć. Ostatecznie stał się osobą, która została obarczona przez Adolfa Hitlera odpowiedzialnością za błędy militarne, jakie miały miejsce w trakcie wojny.

W wyniku narastających napięć między Jeschonnkiem a Hermannem Göringiem, który cieszył się zaufaniem Führera, Jeschonnek stał się głównym celem krytyki. W szczególności był obwiniany za niezdolność do zapewnienia zaopatrzenia odciętym wojskom pod Stalingradem oraz za opór przeciwko amerykańskim nalotom w 1943 roku. Po zniszczeniu ośrodka rakietowego w Peenemünde przez brytyjskie bombowce 17 sierpnia 1943 roku, Jeschonnek, obarczony winą za ten incydent przez Hitlera, popełnił samobójstwo 18 sierpnia 1943 roku, strzelając sobie w głowę w pociągu sztabowym w Kumieciach Wielkich, koło kwatery głównej Robinson Sztabu Generalnego Luftwaffe w Puszczy Rominckiej nad jeziorem Gołdap.

Na własne życzenie Jeschonnek został pochowany nad brzegiem jeziora, a jego grób znajduje się w miejscu, które niegdyś było ośrodkiem Eldorado, w przydrożnym lesie, oznaczonym tablicą wyrytą w dużym kamieniu. Pozostawił list, w którym wskazał, że nie ma już siły, aby kontynuować współpracę z marszałkiem Rzeszy Göringiem. Niemieckie władze ukryły prawdziwą przyczynę jego śmierci, informując opinię publiczną o krwotoku żołądka.

W ciągu swojego życia został odznaczony m.in. Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego (27. 10. 1939), Krzyżem Żelaznym I i II klasy (oba z 1914 roku), rumuńskim Orderem Michała Walecznego III (7. 11. 1941) oraz II klasy (1. 9. 1942), fińskim Krzyżem Wolności I klasy z gwiazdą i mieczami (25. 3. 1942), jak również wieloma innymi niemieckimi medalami i odznaczeniami.

Kariera wojskowa

Kariera wojskowa Hans Jeschonnek przebiegała przez różne etapy, w których stopniowo awansował na kolejne, coraz wyższe rangi w niemieckich siłach zbrojnych. Oto szczegółowy przebieg jego kariery:

• 10 sierpnia 1914 – rozpoczął służbę jako Fähnrich,
• 26 września 1914 – awansował na Leutnanta (podporucznika),
• 1 kwietnia 1925 – osiągnął stopień Oberleutnanta (porucznika),
• 1 czerwca 1932 – mianowany Hauptmannem (kapitanem),
• 1 kwietnia 1935 – uzyskał awans na Majora,
• 1 kwietnia 1937 – został Oberstleutnantem (podpułkownikiem),
• 1 listopada 1938 – awansował na Obersta (pułkownika),
• 1 września 1939 – mianowano go Generalmajor (generałem majorem),
• 19 lipca 1940 – uzyskał tytuł General der Flieger (generała lotnictwa),
• 1 marca 1942 – został Generaloberstem (generałem pułkownikiem).

---

Oceń: Hans Jeschonnek

---