Tadeusz Szczepanowski

Wojsko i służby mundurowe

Tadeusz Szczepanowski urodził się 22 października 1894 roku w Inowrocławiu, co czyni go osobą o istotnym wkładzie w historię wojskowości polskiej. Jako porucznik saperów Wojska Polskiego, odegrał kluczową rolę w działaniach militarnych, które miały miejsce w trudnych czasach na początku XX wieku.

Swoje umiejętności i determinację potwierdził, zdobywając Order Virtuti Militari, jedno z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce. Niestety, jego życie zakończyło się w dniu 30 marca 1922 roku w Bydgoszczy, pozostawiając po sobie trwały ślad w pamięci tych, którzy znali jego heroiczne dokonania.

Życiorys

Tadeusz Szczepanowski rozpoczął swoją edukację, kończąc dziewięć klas gimnazjum w Inowrocławiu. W dniu 1 października 1916 roku został zmobilizowany do armii niemieckiej, gdzie trafił do 29. batalionu saperów stacjonującego w Poznaniu. W krótkim czasie, przeniesiono go do 2. batalionu saperów w Berlinie. Od lipca 1917 roku brał udział w działaniach na froncie zachodnim we Francji. W maju 1918 roku uzyskał stopień podoficera. Następnie, 3 października 1918 roku doznał rany, co zmusiło go do hospitalizacji. Po powrocie z urlopu, aktywnie uczestniczył w rozbrajaniu oddziałów niemieckich jako członek tajnej polskiej organizacji wojskowej. Uczestniczył także w procesie formowania polskich oddziałów saperskich.

Dnia 21 stycznia 1919 roku Tadeusz wstąpił do Wojska Polskiego. Jego dalsza kariera wojskowa przebiegała następująco:

  • 7 lutego 1919: awans na podporucznika oraz objęcie dowództwa 2. kompanią I Baonu Saperów Wielkopolskich,
  • kwiecień 1919: przeniesienie do II Baonu Saperów Wielkopolskich,
  • sierpień 1919: powrót do I Baonu Saperów oraz walki na froncie wielkopolskim,
  • 2 marca 1920 i później: mianowanie dowódcą 1 kompanii I Baonu Saperów podczas wojny polsko-bolszewickiej, wyjazd na front ukraiński i walki o Kijów, a także skierowanie na front litewsko-białoruski,
  • 18 sierpnia 1920: gaszenie mostów w Łomży, które zostały podpalone przez bolszewików, gdzie wykazał się bohaterstwem pod nieprzyjacielskim ogniem,
  • 1920: powrót do Poznania i objęcie dowództwa szpitala dla koni przy 7. Pułku Saperów, a następnie objęcie dowództwa 1 kompanii XV Baonu Saperów,
  • 30 kwietnia 1921: awans na porucznika.

Niestety, 1 marca 1922 roku Tadeusz został ranny podczas kursu uzupełniającego dla oficerów saperów w Bydgoszczy. Podczas ćwiczeń związanych z rzucaniem granatów, został trafiony odłamkiem w głowę. Niestety, odniesione rany okazały się śmiertelne, a Tadeusz zmarł 30 marca 1922 roku w szpitalu garnizonowym w Bydgoszczy. Jego ostatnia podróż zakończyła się tam 4 kwietnia 1922 roku, kiedy to został pochowany.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Szczepanowski otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które podkreślają jego zasługi i odwagę w trakcie służby wojskowej.

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 298,
  • Krzyż Walecznych.

Oceń: Tadeusz Szczepanowski

★★★★★
Średnia ocena:4.55 Liczba ocen:19