Parafia św. Mikołaja w Inowrocławiu

---

Rys historyczny

Historia parafii św. Mikołaja w Inowrocławiu sięga daleko w przeszłość. W 1185 roku na tym terenie istniała osada targowa, co świadczy o znaczeniu tego miejsca w tamtym okresie.

W pierwszej połowie XIII wieku, dzięki fundacji księcia kujawskiego Kazimierza I, zbudowano drewniany kościół. Niestety, w 1259 roku budowla ta spłonęła, a w jej miejsce postawiono nowy, również drewniany.

W latach 1320–1321 odbył się proces między Polską a Krzyżakami, który miał miejsce przed sądem papieskim i dotyczył Pomorza Gdańskiego. W tym czasie kościół św. Mikołaja był określany jako położony „na środku rynku miasta”.

Między 1328 a 1338 rokiem kościół został podniesiony do rangi parafialnego w obrębie murów miejskich, a być może rozpoczęto nawet budowę murowanej świątyni. Niestety, w 1431 roku świątynia uległa kolejnemu pożarowi.

Po tym wydarzeniu zbudowano nowy murowany kościół, który dotrwał do czasów współczesnych i znajduje się przy zbiegu murów obronnych w południowo-zachodnim narożniku miasta. Warto zaznaczyć, że do XVI wieku w mieście istniały dwie parafie, a później kościół NMP stał się parafią filialną względem kościoła św. Mikołaja.

W II połowie XVII wieku oraz pierwszej połowie XVIII wieku kościół został zniszczony wskutek wojen szwedzkich. Jego stan dokumentuje panorama F.B. Wernera z 1734 roku, która pokazuje, że dach miał jedynie prezbiterium oraz nawę północną.

W 1760 roku podjęto decyzję o odbudowie kościoła, przekształcając go z gotyckiej hali na rokokową bazylikę. Do rozbiorów wzniesiono nowe mury. Niestety, w 1779 roku kościół został zamknięty i przekształcony w magazyn soli, a konserwatorzy wciąż zmagają się z tym problemem.

W latach 1820–1828 nastąpiło zwrócenie kościoła parafii oraz wykonanie nowych stropów, co zachowało świątynię w dość surowym stanie. Kolejne prace miały miejsce w 1884–1885 roku, kiedy to przebudowano szczyty na neogotyckie.

W latach 1918–1928 kościół został ukończony w stylu neobarokowym, a w 1929–1931 roku powstał cmentarz na ul. Marulewskiej, obecnie zarządzany przez Janusza Misterskiego.

Dokumenty

Parafia św. Mikołaja w Inowrocławiu gromadzi ważne dokumenty historyczne, które odzwierciedlają życie jej społeczności.

Księgi metrykalne stanowią kluczowy element archiwum parafialnego i obejmują następujące kategorie:

• ochrzczonych, począwszy od roku 1760,
• małżeństw, rozpoczynając od roku 1761,
• zmarłych, zapisanych od roku 1761.

Zasięg parafii

Parafia św. Mikołaja obejmuje wiernych zamieszkałych w Inowrocławiu, którzy żyją w następujących lokalizacjach:

Do parafii należą mieszkańcy ulic: Mała Andrzeja, Batorego, Bolesława Śmiałego, Brzoskwiniowej, a także parzystych numerów przy Cegielnej.

Wśród ulic, które także przenależą do tej parafii, można wymienić: Chrobrego (numery 4-12 i 11-23), Farnej, Gronowej, Górniczej oraz Hoyera.

Kolejne ulice to: Jagodowa, Janczarskiego, Ks. Jaśkowskiego, Kazimierza Jagiellończyka, Kazimierza Kujawskiego, Kazimierza Odnowiciela, Kazimierza Sprawiedliwego oraz Kazimierza Wielkiego.

Dodatkowo, do wspólnoty parafialnej należą również ulice: Kasztelańska, Kownacka, Królowej Jadwigi (numery 1-23), Krótka, Kurowa, Makuszyńskiego, Malinowa, Mała, a także Marulewska (numery 3 i 2-20).

Na liście ulic przynależących do parafii znajdują się także: Miechowicka, św. Mikołaja, Morelowa, Nowa, Orzechowa, Paderewskiego, Podgórna, Porazińska oraz Poznańska (numery 1-93).

Nie można zapomnieć o kolejnych ulicach takich jak: Różana, Rybnicka, Rybnicka Mała, Rynek, Rzeźnicka, Sobieskiego, Solna, Staszica (numery 20-36 parzyste i nieparzyste), Studzienna, 6 Stycznia, Świętokrzyska, Szelburg-Zarembiny, Szeroka, Szancera, Szymborska, Topolowa, Wiśniowa oraz Zapadłe.

---

Oceń: Parafia św. Mikołaja w Inowrocławiu

---