Tężnie w Inowrocławiu

---

Historia

Tężnia uzdrowiskowa w Inowrocławiu została otwarta w 2001 roku, jednak prace projektowe oraz budowlane trwały od 1994 roku. Interesujący jest fakt, że pomysł na jej budowę pojawił się już w 1984 roku. Obiekt ma formę dwóch połączonych wieloboków, osiągając obwód 322 metrów oraz wysokość 9 metrów. Na jej szczycie znajduje się taras widokowy, umożliwiający podziwianie panoramy miasta oraz malowniczego Parku Solankowego. Warto dodać, że podobne konstrukcje można znaleźć w Ciechocinku.

W kwietniu 2020 roku rozpoczął się remont tężni, mający na celu przebudowę konstrukcji. W ramach modernizacji wykonano nową nawierzchnię tarasu widokowego oraz wymieniono tarninę na wszystkich 83 przęsłach. Solanka jest pompowana na szczyt tężni, skąd swobodnie spływa po tarninie, pokrywającej jej ściany. Pod wpływem wiatru i promieni słonecznych powstaje naturalny aerozol solankowy, który ma korzystny wpływ na zdrowie.

Zasięg działania tężni osiąga 300 metrów, jednak zaleca się, aby osoby korzystające z jej dobrodziejstw utrzymywały minimum 30-metrową odległość od konstrukcji i nie przebywały tam dłużej niż 15-30 minut. Korzystanie z tężni może przynieść ulgę osobom cierpiącym na nadciśnienie tętnicze, schorzenia układu oddechowego oraz ogólne stany wyczerpania. Oczywiście, przebywanie w pobliżu tężni jest również zalecane dla osób zdrowych, ponieważ może znacząco wzmacniać odporność i chronić przed różnorodnymi chorobami.

Historia tężni w Inowrocławiu sięga nawet czasów rzymskich, datowanych na II-IV wiek. Na tym terenie powstały budowle solowarskie, które przypominały współczesne tężnie, mimo że ich koncept został na nowo stworzony dopiero w XIX wieku. Wyniki badań archeologicznych, prowadzonych przez zespół z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, wykazały, że pozostałości wykopane przez naukowców są prawdopodobnie najstarszymi tężniami solankowymi na kontynencie europejskim, a możliwe, że również na świecie.

---

Oceń: Tężnie w Inowrocławiu

---