Henrijeta Konarkowska-Sokolov

---

Kariera szachowa

W powojennej rzeczywistości Henrijeta Konarkowska-Sokolov znalazła się w czołówce polskich oraz, od 1965 roku, jugosłowiańskich zawodniczek szachowych. W roku 1953 zadebiutowała w finale mistrzostw Polski kobiet, gdzie od tego momentu brała udział w każdym finale aż do roku 1964, zdobywając sześć medali: dwa złote w latach 1958 i 1964, dwa srebrne w 1961 i 1962 oraz dwa brązowe w 1956 i 1959.

W latach 1960 i 1963 zdobyła również pierwsze miejsca w turniejach kadry, które były eliminacjami do strefowych mistrzostw świata i do drużyny olimpijskiej, ponieważ w tych latach nie odbyły się oficjalne mistrzostwa Polski. W 1963 roku reprezentowała Polskę na olimpiadzie w Splicie, gdzie na I szachownicy uzyskała wynik pięciu i pół punktu w dziesięciu partiach.

W latach 1961 oraz 1964 dwukrotnie awansowała do turniejów pretendentek, osiągając życiowy sukces w roku 1964 w Suchumi, gdzie podzieliła siódme i ósme miejsce, co odpowiadało lokacie w pierwszej dziesiątce na świecie.

Rok 1965 przyniósł zmiany w życiu osobistym Henrijety, gdyż wyszła za mąż i wyemigrowała do Jugosławii. Tam również miała okazję wystąpić na olimpiadach w 1969 oraz 1972 roku. W jugosłowiańskim środowisku szachowym odniosła sukces, zdobywając mistrzostwo Jugosławii w latach 1968 i 1971. W 1967 roku brała udział w turnieju pretendentek do tytułu mistrzyni świata w Suboticy, gdzie zajęła jedenaście i dwanaście miejsce.

Henrijeta była również aktywna na międzynarodowej scenie szachowej, osiągając najlepsze wyniki w Bledzie (1957, III miejsce), Piotrkowie Trybunalskim (1965, II miejsce), Wijk aan Zee (1970, II-V miejsce) oraz Lublinie (1974, II-VI miejsce).

W roku 1986, za wyjątkowe wyniki osiągnięte w przeszłości, otrzymała honorowy tytuł arcymistrzowski, co stanowiło ukoronowanie jej długiej i owocnej kariery szachowej.

---

Oceń: Henrijeta Konarkowska-Sokolov

---