Huta Szkła Gospodarczego „Irena”

---

Lokalizacja

Huta Szkła Gospodarczego „Irena” znajduje się w północnej części Inowrocławia. Jej adres to ul. Szklarska, a zakład jest usytuowany pomiędzy dwoma liniami kolejowymi: 131, która pełni rolę magistrali węglowej, oraz 353.

Produkty

Zakład dokonuje produkcji różnorodnych wyrobów szklanych z materiałów sodowych, znanych jako szkło krystaliczne. W ofercie znajdują się między innymi:

• dzbanki,
• szklanki,
• filiżanki,
• kieliszki,
• patery.

Historia

Okres międzywojenny

Huta Szkła Gospodarczego „Irena” ma swoje korzenie sięgające 1924 roku, kiedy to jej założyciel, Franciszek Dzwikowski, zainicjował produkcję w Inowrocławiu. W początkowym etapie działalności, zakład specjalizował się w wytwarzaniu butelek szklanych. W połowie lat dwudziestych, przedsiębiorstwo zostało przejęte przez niemiecką spółkę „Winkelhausen”, która produkowała szkło na potrzeby własnych zakładów produkujących wina i wódki w Starogardzie Gdańskim.

W 1927 roku huta zmieniła właściciela, nim został Henryk Podkomorski, który postanowił nadać jej imię „Irena”, a także wzbogacić zakład o nowoczesne technologie takie jak wanny wyrobowe, gazogeneratory od producenta Siemens AG, halę do obróbki szkła, warsztaty mechaniczne oraz szlifiernię, nie zapominając o zapleczu socjalnym dla pracowników.

Czasy wielkiego kryzysu z lat 1929-1933 były jednak trudne; liczba pracowników spadła z 500 do 135 w 1934 roku, co spowodowało konieczność skrócenia godzin pracy. W 1938 roku jednak stan zatrudnienia uległ poprawie, osiągając liczbę 530 osób. W 1935 roku zakład otworzył filię w obiekcie dawnej huty „Ino” przy ulicy Dworcowej 20 w Inowrocławiu. W tym okresie doszło również do masowych strajków I wspólnej płacowej w 1934 i 1937 roku.

Produkcja osiągnęła wysoki poziom, obejmując około 3000 różnych wyrobów, a wśród specjalności huty znajdowały się słoiki do zapraw, takie jak „Weck”, „Irena” oraz „patent Irena”. Ponadto, produkowano również szkło żyrandolowe, butelki oraz wyroby perfumeryjno-kosmetyczne.

Okres okupacji niemieckiej

Podczas II wojny światowej, huta została przymusowo przejęta przez niemieckich okupantów. Na czoło zakładu wysunęli się nowi kierownicy: Bruno Gresser, a następnie Kurt Czulins, pochodzący z Austrii. W tym czasie produkcja obejmowała wiele rodzajów szkła, w tym artykuły stołowe i galanteryjne, ale również słoiki i butelki.

W dramatycznym szczycie wojny, w 1943 roku spłonęła hala produkcyjna, a w 1944 roku zdemontowano drugą halę, zamykając jednocześnie filię w Inowrocławiu. W momencie wyzwolenia miasta w styczniu 1945 roku, zakład stał w ruinach.

Okres PRL

Po zakończeniu wojny, wiosną 1945 roku, pracownicy huty zorganizowali się, by odgruzować miejsce i wznowić produkcję. W latach 1945–1946 dyrektorem był Henryk Podkomorski, natomiast następnie jego miejsce zajął hutnik Władysław Harenda. Huta przeszła pod zarząd Zjednoczenia Budowlanego w Bydgoszczy, a później Piotrkowskiego Zjednoczenia Przemysłu Szklarskiego oraz Sosnowca.

Asortyment produkcji w latach 50. był imponujący i obejmował szkło elektrotechniczne, naczynia akumulatorowe, szkło opakowaniowe oraz codziennie używane naczynia jak szklanki czy kieliszki.

W 1958 roku zakład skoncentrował się szczególnie na produkcji szkła gospodarczego, rezygnując z kontynuacji produkcji szkła opakowaniowego. Mimo zmian w zarządzaniu, w latach 60. huta podjęła modernizację, wprowadzając nowe technologie i budując wiele różnych instalacji produkcyjnych.

W okresie 1972-1976 nastąpiła generalna rozbudowa zakładu, wprowadzono technologię do produkcji szkła kryształowego. Produkty te szybko zyskały dużą popularność w handlu.

Huta zdobyła wiele znaków jakości na swoje wyroby, a w 1978 roku zakład odwiedził Edward Gierek.

Lata 70. były okresem największego zatrudnienia, osiągającego około 3,5 tysiąca osób, kiedy to w przedsiębiorstwie miały miejsce liczne inicjatywy socjalne, w tym organizowanie kolonii, obozów oraz imprez dla pracowników.

W 1982 roku huta wzięła udział w budowie żłobka na nowym osiedlu Rąbin.

Okres III RP

Przemiany po 1991 roku przyniosły komercjalizację huty i przekształcenie w spółkę akcyjną. W nowej sytuacji politycznej, rynek polski otworzył się na zagranicznych producentów, co wpłynęło na sytuację rynkową

W 1991 roku huta zadebiutowała na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, gdzie w latach 90. kurs akcji wzrósł aż 100 razy.

W 2005 roku huta stała się częścią grupy kapitałowej Mariana Kwietnia, a po dwóch latach uruchomiono nową linię produkcyjną, która, niestety, przyniosła straty. W obliczu narastającego zadłużenia, przedsiębiorstwo musiało zwolnić znaczną część załogi, a w 2009 roku zaszły pewne poprawy dzięki eksportowi.

W 2010 roku prezes złożył wniosek o upadłość, a dwa miesiące później zakład został wstrzymany.

W lutym 2011 roku, po restrukturyzacji, ponownie uruchomiono produkcję, skupiając się głównie na sprzedaży za granicą.

W lipcu 2011 roku rozpoczęto pierwsze próby sprzedaży zakładu, a ostatecznie w 2013 roku około 75% jego udziałów zostało sprzedanych inwestorowi z Iranu.

W latach 2013-2016 dokonano wielu inwestycji, a zakład zatrudniał około 200 osób, koncentrując się na eksporcie wyrobów do różnych krajów.

Nazwy

• 1927–1939 – Huta Szkła „Irena” w Inowrocławiu,
• 1939–1945 – Glasshütten Irena Hohensalza,
• 1945–1947 – „Irena” fabryka pod zarządem państwowym (podlega Zjednoczeniu Budowlanemu w Bydgoszczy),
• 1947–1950 – Piotrkowskie Zjednoczone Zakłady Szklarskie „Irena” w Inowrocławiu (podlega Piotrkowskiemu Zjednoczeniu Przemysłu Szklarskiego),
• 1951–1959 – Zakłady Szklarskie „Irena” w Inowrocławiu,
• 1959–1991 – Huta Szkła Gospodarczego „Irena” w Inowrocławiu (w latach 1973–1981 wchodziła w skład Zjednoczonych Hut Szkła Gospodarczego i Technicznego „Vitropol” z siedzibą w Sosnowcu),
• 1991–2010 – Huta Szkła Gospodarczego Irena SA,
• 2010–2013 – Huta Szkła Gospodarczego Irena SA w upadłości likwidacyjnej,
• od 2013 – Irena Holding Group Sp. z o.o.

Akcjonariat przed upadłością

• Zakład Przemysłu Jedwabniczego „Wistil” SA (grupa kapitałowa) – 89,07%, w tym:
• Zakłady Porcelany Stołowej „Lubiana” SA – 57,60%,
• „Ariadna” SA Fabryka Nici – 16,27%,
• Zakład Porcelany i Porcelitu „Chodzież” SA – 15,20%.

---

Oceń: Huta Szkła Gospodarczego „Irena”

---